Argentinië en Uruguay

Alweer een maand geleden hebben waren we op weg van het zuidelijkste puntje van Chili naar Argentinië. Omdat we na het diepe zuiden (Tiera del Fuego) de kou en enorm harde wind behoorlijk zat waren, hebben we flink doorgereden om in wat warmere oorden te komen.  Dagelijks met je trui, jas, muts en handschoenen aan staan koken is maar voor een beperkte tijd leuk. Maar Inmiddels zijn we aangekomen in Uruguay waar het heerlijk warm (zo niet bloedheet) is! Gelukkig passen we ons snel aan, nu zijn drinkwater, de koelbox en proberen het heetst van de dag te mijden belangrijk.

Een overzichtje van de hoogtepunten van de afgelopen tijd:
- Kamperen op Isla Valdez, een eiland waar zeehonden, zeeleeuwen, pinguins en walvissen te zien zijn. Een hele mooie en bijzondere plek! Vanuit de tent konden we de walvissen horen. En de generator van een paar andere kampeerders. Beetje jammer, maar zeker een van de meest bijzondere kampeerplekken tot nu toe!
- Kerst vieren in Bariloche in de B&B van Ariane, een enorm gastvrije Nederlandse dame die daar woont met 5 honden en heleboel paarden. Uiteraard hebben we ook paard gereden! Heel fijn om even ergens thuis te zijn en drie dagen niet te verplaatsen.
- Oud en nieuw in Cordoba vieren met Karel-Henk, vriend van Dick, en zijn vriendin die op vakantie. Heel leuk en gek om weer eens iemand van thuis te spreken.
- Na een eerste mislukte poging (om 5 uur opstaan, 2 uur rijden en dan horen dat de etappe is afgelast), op dag twee wél de Dakar zien. We hebben gekampeerd aan de start en alle starts van die dag kunnen zien. Te gek om dit een keer live te zien!
- Ontmoetingen met medereizigers. We komen op de campsites echt allerlei mensen tegen. O.a. een stel dat al 2,5 jaar op een motor met zijspan de wereld overtrekt, twee Duitsers die op de motor zuid-ameika doortrekken en onze britse vrienden Arian en Dejan (de mannen die in Santiago 'onze' auto kochten) hebben we ook weer getroffen in Uruguay.
- De superrelaxte strandcultuur en mooie stranden in Uruguay. We voelen ons nu echt luie toeristen. 

Maar naast hoogtepunten, zijn er ook dieptepunten. Deze keer was dat het vergiftigen van Federico. Federico is inmiddels de officiële naam van onze auto. Bij een oversteek van oost naar west door een behoorlijk verlaten gebied bleek het benzinestation halverwege geen benzine te hebben, en kwamen we  zonder brandstof te staan. Een vriendelijke man probeerde ons te helpen door (zo bleek achteraf) diesel in de tank te gooien. Slecht plan, want Federico drinkt alleen benzine en reed geen meter meer. Gelukkig zijn mensen hier enorm behulpzaam. Ook deze keer zijn we weer aan alle kanten geholpen, en was een sleepwagen snel geregeld. Na een nacht slapen in de auto, voor de deur bij de monteur waar de sleepwagen ons heeft neergezet, werd Federico leeggepompt en rijdt hij weer als een zonnetje. Dit dieptepunt is dus ook gelijk een hoogtepunt wat betreft behulpzame mensen. Het is echt bijzonder hoe mensen je hier helpen, zonder daar iets voor terug te willen.

Maar naast al deze bijzondere gave momenten en crisissen, is er ook gewoon zoiets als dagelijks leven, waar eigenlijk de meeste tijd in gaat zitten. We reizen bijna elke dag. We slapen zelden op dezelfde plek, omdat onze auto ons huis is. Als we met de auto ergens heen willen moet de tent en alle andere spullen worden ingepakt. Omdat we dan toch al alles bij ons hebben, is het net zo makkelijk om op een andere plek gaan staan. Dat betekent dus elke avond een leuke kampeerplek vinden en je huis inrichten. In het laatste zijn we behoorlijk goed en snel geworden. Binnen 5 minuten staat de tent, en ook de tent inpakken is binnen 10 minuten gebeurd (vooral sinds de fancy rits van de tenthoes is afgebroken en we de boel vastmaken met een paar minder fancy, maar zeer degelijke spanbanden). Het tweede: het vinden van de kampeerplekken gaat meestal goed maar soms zijn we tot laat in de avond aan het zoeken naar een veilige en geschikte kampeerplek. Waar we kamperen verschilt is altijd een verassing, hoe goed we ons ook voorbereiden. Soms staan we (noodgedwongen) op enorm grote campings met uitbundig kamperende Argentijnen (bij voorkeur met stationair draaiende auto en autoradio met de lokale sjonnie-muziek aan), als we iets in de stad moeten regelen staan we op erg knusse stadscampings waar Federico letterlijk zijn kont niet kan keren en het sanitair sinds de aanleg nooit meer een sopje heeft gezien, en soms staan we plots op prachtige plekken aan een strand of meer met fantastisch uitzicht en maken we veel foto's, zodat iedereen thuis denkt dat het elke avond zo'n feest is :) 
Verder zijn we enorm veel tijd kwijt aan 'missions'. Adrian, een van onze Britse medereizigers, zei 'everything becomes a mission!'. En hij had gelijk. Wat je ook nodig hebt, het kost je dagen. Benzine, gas om te koken, rits voor je tent, juiste motorolie voor Federico, yoghurt zonder fruitsmaakje: het kost dagen om het te vinden. Zo zijn we laatst ongeveer 150 kilometer omgereden om onze gastank (voor het fornuis) te vullen. Is echt niets bijzonders hier. Deze dagen halen Facebook of deze blog meestal niet, maar zijn een groot deel van onze tijdsbesteding, hoort bij ons dagelijks leven. Maar ook die dagen leveren veel bijzondere momenten op, waarbij we weer aan alle kanten geholpen worden. 

Wat betreft de plannen voor de komende tijd: De komende dagen hebben we bezoek! Sanne en Annemijn, Dicks zusjes, komen ons opzoeken. Annemijn is al hier, met de nodige vooraad Hollandsch snoepgoed, en Sanne komt met ons Buenos Aires verkennen (waar Federico een paar dagen wordt opgeborgen in de parking). Daarna gaan we op pad richting Paraguay, Bolivia en Peru. Deze landen vallen meer in de categorie 'moeilijke landen' en zullen dus weer nieuwe uitdagingen opleveren. Wij zijn benieuwd!

Blijf ons ook vertellen wat jullie doen!