Buenos Aires, Paraguay en Bolivia

Een update vanuit Chili!

Chili? Inderdaad, na vier maanden zijn we nog niet klaar met Chili, en komt deze blog uit San Pedro de Atacama in het hoge noorden waar we een paar dagen zijn.

De vorige blog eindigde in Uruguay, waar we samen met Annemijn vooral de stranden hebben verkend. Een kort overzichtje van waar we daarna hebben uitgehangen:
- Met Annemijn en Sanne (Dicks tweede zusje) hebben we een paar hele fijne, relaxte dagen in Buenos Aires gehad waar we een fijn appartement hadden met dakterras met zwembad. We hebben de highlights van de stad gezien per fiets, en zelfs allemaal een poging gedaan tot Tango. Heel fijn om even vertrouwde mensen om ons heen te hebben, jammer om ze weer te zien gaan.
- We hebben de Iguazu watervallen gezien, waarvoor we zelfs een uitstapje hebben gemaakt naar Brazillië. Enorm indrukwekkend! Moeilijk te omschrijven. Een van onze lifters omschreef het als 'I saw how the earth swallowed a river.' Beter is het niet te omschrijven.
- Een bijzonder uitstapje was 2 weken in Paraguay. Een land dat wordt omschreven als 'de groene hel' vanwege het klimaat (en de muggen!), en daarom een bestemming die veel reizigers overslaan. Er is hier ook vrijwel geen toeristische infrastructuur. Maar wij hebben er een leuke (en bloedhete) tijd gehad. Allereerst hebben we carnaval gevierd. Met de locals in Encarnacion hebben we de parade (en heel veel schuddende billen) gezien. Leuk om een keer mee te maken! Daarna hebben we in de rest van het land en de ietwat bizarre geschiedenis leren kennen. De ruïnes van de Jesuitenmissies en de (nog bestaande) dorpen van de duitssprekende Menonieten waren interessant om te zien. Duits is sowieso overheersend in Paraguay, zowel in de Menonietendorpen in het westen als in het oosten, waar ook Duitsers met twijfelachtige afkomst wonen. We hebben Paraguay afgesloten met een helse rit naar de Chaco, het natuurgebied in het westen. Voor Federico was het een pittig tochtje. De auto heeft heel wat te lijden. Vastzitten in de modder, het doorkruisen van een 150 meter brede rivier, talloze potholes: hij overleeft het (bijna) allemaal! Slechts een keer weigerde hij echt. Midden op de grens tussen Brazillië en Paraguay. Niet echt een droomlocatie voor autopech. Na een sleep naar de garage en het vervangen van een kapotte buis tussen de motor en de radiator, reed hij weer als de brandweer.
- Na Paraguay volgde Bolivia. Weer totaal anders dan Paraguay. De groene jungle maakt hier plaats voor hoge bergen en mensen in klederdracht. Zowel wijzelf als de auto hebben moeite met de hoogte. Wij hebben weinig lucht, en de auto heeft net zoveel power als een gemiddelde SpartaMet. Ook de sojasaus die ze hier als benzine verkopen doet de auto geen goed. Maar we komen er! Met onze reisvrienden Adrian en Dejan zijn we de Uyuni-zoutvlakten doorgereden. Hierbij kreeg Federico gezelschap van Tootsy, de auto van de mannen. Je auto een naam geven is dus niets bijzonders! Het rijden op de zoutvlakten was gaaf, en ook spannend. Door de regen twee dagen terug lag er water op de vlakte. Wanneer zout water in de electra van de auto komt,is de pret snel over. Maar we waren goed voorbereid en zijn heelhuids aan de overkant gekomen.

Op veler verzoek ook nog een paragraafje over het dagelijks leven! Deze keer iets over corruptie. Nu we in de minder rijke landen van Zuid-Amerika komen neemt de bureaucratie en corruptie toe. Zo zijn wij in Paraguay aan de kant gezet vanwege inhalen over een doorgetrokken streep. Mag niet, maar de boete van omgerekend 120 euro was wat overdreven. Nadat wij voorstelden om samen met de agent naar de ATM en het politiebureau te gaan, bleek dat lastig. We zouden dan twee uur moeten wachten tot hij pauze had en mee kon gaan, en dat wilden we toch niet? Nadat wij duidelijk maakten dat ons dat geen enkel probleem leek, en Dick onze kampeerstoeltjes begon neer te zetten om te laten zien dat we alle tijd hadden, bleek 7 euro ineens ook voldoende te zijn, mits dit cash bij hem werd voldaan. Jullie mogen zelf bedenken welke optie wij kozen. En op de grens van Bolivia terug naar Chili voerde de Boliviaanse douane het beleid dat busreizigers (60 mensen tegelijk) altijd voor mogen op individuele reizigers (2 mensen). Dit beleid werd ons bekend gemaakt nadat de douanier een paar biljetten kreeg van de buschauffeur. Juist. Dit soort situaties zijn soms grappig, en soms frustrerend. Het is wel een soort sport om rustig, vriendelijk en onnozel te doen. We vermoeden dat we deze skills de komende tijd nog wel vaker nodig gaan hebben.

Dit was het voor nu, de komende tijd nemen we na de Atacama dessert in Chili even pauze van het reizen en strijken we neer in het Boliviaanse Sucre. Hier gaan we drie weken een cursus Spaans volgen. Zowel leuk om de taal te leren en beter te kunnen communiceren, als om even op een vaste plek te zijn. Volgende keer dus een blog in perfect Spaans :)

Vertel ons ook hoe het met jullie gaat!