Richting het zuiden

Hallo allemaal!

Het is alweer even geleden dat we iets hebben laten horen. De vorige blog schreven we in Ecuador, net na de aardbeving. En deze blog komt uit... Ecuador! Niet omdat we hier 6 weken zijn blijven hangen, maar omdat we nu op de terugweg zijn naar het zuiden, richting Santiago en dus Ecuador nog een keer kruisen.

In de tussentijd zijn we in Colombia geweest. Colombia was echt een verrassing. Ondanks de slechte reputatie uit het verleden, was het voor ons een heel mooi en ontspannen land om doorheen te reizen. Ondanks dat we (tegen onze gewoonte in) zelfs het reisadvies van Buitenlandse Zaken goed in de gaten hebben gehouden, was er geen enkel moment dat we ons onveilig hebben gevoeld. In tegendeel: Colombia was de perfecte plek om te ontspannen! Naast een aantal mooie koloniale steden (Popayan, Bogota en Cartagena) hebben we ons vooral heel goed vermaakt aan de Carraïbische kust. In Bogota hebben we Adrian opgepikt, onze Britse reisgenoot die we al een aantal keer gezien hebben onderweg. We zijn samen de hele kust afgereden. Onderweg hebben we gesnorkeld, gesurfd en gewandeld. Daarnaast zijn we 1.000 keer gestoken door muggen, zijn we gruwelijk verbrand en gaargestoomd in onze tent. Kamperen in de hitte heeft zo zijn uitdagingen. Het menu was fantastisch voor Angela, meer vis dan vlees! Uiteraard hebben we ook gedronken uit een kokosnoot (nee, niet met de billen bloot). De enige minder relaxte ervaring op deze trip was om laat op de avond in het donker, in een veld vol prikkende cactussen en modder vast te zitten met Federico (´Freddy´). Zie de foto van onze kleren hieronder om een indruk te krijgen van hoe we eruit zagen nadat we een paar uur op onze buik in de modder hadden gelegen om de auto uit te graven. Echt sjiek was het niet. Gelukkig waren er 6 Colombiaanse mannen zo vriendelijk om ons hard uit te lachen en te helpen. Nadat de heren met het grootste gemak een paar bomen omhakten met hun manchetmes (een onmisbare gadget in Zuid-Amerika) kon Freddy weer uit de modder bevrijd worden. Die kustplaats hebben we dus verder maar laten zitten, maar verder zijn we bijna alle plaatsen langs geweest van de grens met Venezuela tot de grens met Panama. Panama zijn we zelfs technisch gezien binnen geweest voor een uurtje, langs een mooie grensovergang waar de dienstdoende douaniers in hun zwembroek de orde bewaakten. Ook wij waren in badkleding, dus een redelijk relaxte situatie. De formaliteiten beperkten zich tot het doornemen van de prestaties van het Nederlands elftal.

Na deze trip langs de kust hebben we in Cartagena Adrian uitgezwaaid, en zijn we op pad gegaan naar de Zona Cafetera. Hier hebben we twee nachten op een koffieplantage geslapen en een tour gekregen over de plantage. Met de tours hebben wij heel veel geluk tot nu toe. Iedere keer blijkt namelijk dat we volgens de tourguide precies op de BESTE plek van het BESTE land zijn waar de BESTE versie van de BESTE Colombiaanse koffie/Chileense wijn/Boliviaanse natuur aantreffen. Laten we het erop houden dat Zuid-Amerikanen niet vies zijn van een beetje chauvinisme. Gelukkig troffen we ook de BESTE tandarts van de stad nadat de helft van Dicks kies was afgebroken. De module ´Bij de tandarts´ hadden we nog niet echt gehad bij de spaanse les, maar nadat Dick had toegelicht dat zijn winterpeen was uitgedroogd (poging tot uitleg dat de zenuw van de kies al dood was), ging de tandarts voortvarend aan de slag en is de situatie weer onder controle.

Met een strak gebit en met de BESTE koffie van Colombia in de achterbak, zijn we teruggereden naar Quito in Ecuador waar we Maaike en Jochem treffen. Maaike en Angela houden het inmiddels al samen 10 jaar vol op de ijsbaan, in tenten en kanos, en Jochem en Dick houden het dan weer al heel lang vol met respectievelijk Maaike en Angela, dus dat schept een band. We troffen elkaar op de camping van Gerd, zie foto voor een impressie van deze legendarische figuur. Gerd komt uit Duitsland, en is fünfundsachtzig of achtundfünfzig, dat wist hij zelf eigenlijk ook niet. Maar hij blijft erg jong want hij doet dagelijks twee uur gewichtheffen. Gerd had voor Jochem en Maaike nog wel een kamer vrij in de kelder. En als we daar nog wat porno wilden kijken, was dat geen enkel probleem. Hoewel Maaike, als psycholoog, misschien nog wel een dagje langer had willen hebben om Gerd te observeren zijn we toch de dag erna vertrokken richting de amazone. Met een (goddank) gemotoriseerde kano zijn we vanaf het lelijke Lago Agrio naar Nationaal Park Cuyabenu gevaren. Hier hebben we drie nachten geslapen in een lodge midden in de jungle. Het gebied was echt prachtig. Lopend en varend zijn we op zoek geweest naar alle apen, krokodillen, spinnen, luiaarden, vogels en dolfijnen (pink dolphins) die daar wonen. De gids wist bij ieder insect te vertellen hoeveel pijn het deed als het je beet, en hoe lang het duurde voordat je dood ging. Een enorme mentale oppepper voor sommigen van ons, als je daarna moet gaan slapen in je junglehut. Ook met Maria, de gezellige tarantula in de woonkamer, hebben we niet allemaal een even intensieve band opgebouwd. Toch hebben we de tocht allemaal overleefd zonder kleerscheuren, en zijn we heelhuids teruggekomen in de bewoonde wereld. Na nog een ochtendje schoonweken in de warme bronnen bij Papallacta zijn Maaike en Jochem helaas weer vertrokken.

Nu zijn we Quito, waar we straks gaan vertrekken naar het zuiden van het land om met een paar tussenstops door te rijden naar Santiago. Een flinke rit, maar we gaan maar een heel klein deel dezelfde route rijden, dus nog genoeg te zien onderweg. Ondertussen zijn we online druk bezig om Freddy te verkopen. De concurrentie is behoorlijk, dus we zullen zien hoe het gaat. Als de verkoop is afgerond gaan we richting Azië vliegen. Waarschijnlijk met een tussenstop in Australië omdat er geen rechtstreekse vluchten zijn van hier naar Azië. Dus wie weet doen we een lang weekend Australië.