Maleisië, Cambodja en Vietnam

Ha allemaal!

Vanuit een koffietentje in Ho Chi Minh City de nieuwste avonturen van 'Bassie en Adriaan in bloedheet Azië'

Bij het schrijven van de vorige blog waren we in gezelschap van de familie van de Broek waarmee we een prachtige 'trip down memory lane' hebben gemaakt door Maleisië. Hoogtepunten waren een bezoekje aan het oude thuishonk van de familie in Miri en de vleermuizen in de Mulu caves (en als fysiek hoogtepunt de prachtige berg Kota Kinabalu). Het absolute culturele hoogtepunt was de vertolking van 'Yellow Submarine' in een karaokebar in Singapore door de Patras Familias. Nadat we de familie hadden uitgezwaaid, zijn wij nog even in Maleisië gebleven om het oosten van Borneo te verkennen. We zijn o.a. een paar dagen in een homestay geweest bij een lokale familie aan een rivier in de jungle. Dat klinkt inheemser dan het echt is (de hoofdweg ligt op een kwartiertje varen en TV en mobiele telefoons zijn er gewoon), maar homestays zijn wel een leuke manier om met de locals in contact te komen en een garantie dat het geld dat je uitgeeft daadwerkelijk bij de lokale gemeenschap terecht komt. Ook hebben we op Borneo Urang Utans gezien. Het was vooral leuk om in het (met toeristen overlopen) Urang Utan sanctuary bijna geen apen te zien, en in het vrijwel uitgestorven natuurreservaat ernaast in alle rust een hele familie apen te zien rondslingeren. Wat een mooie beesten! Treurig om van de locals te horen hoe de leefruimte van de apen wordt ingeperkt door de palmolieplantages die inderdaad overal aanwezig zijn.

Op 31 juli was het tijd voor het voorlopig laatste vliegtochtje. Want sinds we op 20 juni Santiago hebben verlaten hebben we zo'n 12 keer in het vliegtuig gezeten. Niet verwonderlijk omdat we op veel eilanden zijn geweest, maar vanaf nu is het klaar met vliegen en vervolgen we onze reis over land. Lange afstanden doen we met de bus, boot of trein. Aangekomen op de plaats van bestemming huren we vaak een scooter om rond te touren. Een mooie compromis want we missen ons eigen vervoer nog steeds een beetje. De eerste stop op het vasteland was Cambodja, een prachtig land waar we veel hebben opgestoken over de tijd van de Rode Khmer. Vooral griezelig dat dit pas zo kort geleden (in de jaren '70) gebeurd is. Gelukkig is er ook veel moois in Cambodja en hebben we veel tempels, rijstveldenen koloniale Franse gebouwen gezien. Na een laatste stop in een drijvend dorp was het tijd voor de tempels van Angkor! Ondanks dat het de grootste trekpleister van het land is hebben we de verder afgelegen tempels toch redelijk rustig kunnen bekijken. Vooral de compleet met bomen overgroeide tempels hebben iets mysterieus, voor het echte Tomb raider gevoel! (Laten we zeggen dat Lara daar ook rond reed met een fiets met mandje). Bij de Angkor Wat zelf is het mysterieuze wat verder te zoeken door het aanhoudende 'TUKTUK, SIR? SIR, TUKTUK? HELLO! SIR! TUKTUK?' Maar desondanks nog steeds heel indrukwekkend!

Want het valt soms niet mee om een 'verantwoorde reiziger' te zijn en de goede keuzes te maken. Mag je onaardig zijn tegen de 100ste Tuktuk-driver die naar je schreeuwt? Welke NGO's die je tegen komt geef je wel of geen donatie? Is het eerlijk dat jij als toerist overal 10x de toegangsprijs betaalt die een local betaalt, of is dat juist wel terecht? Welke sanctuaries zijn echt bezig om dieren te beschermen, en welke zijn vooral bezig om dieren commercieel uit te baten? Het zijn vraagstukken die elke reiziger bekend voorkomen, en ons dus ook bezighouden. Wat ons ook bezighoudt is eten! Want na alle maanden droge kip en/of rijst in Zuid-Amerika is het eten hier een feest. Hoewel rijst en kip hier ook favoriet zijn, is er nog veel meer lekkers waar we heel blij van worden. De curries en aanverwante gerechten zijn fantastisch net zoals de fruitsapjes. En de erfenis van de Fransen is vooral te zien in de aanwezigheid van stokbrood op elke straathoek! Weliswaar met creatief beleg (bonen in zoute sojasaus, varkensvlees met makreel en kokosolie of 3 bolletjes ijs naar keuze), maar toch een fijne afwisseling met rijst. Maar sommige hapjes zullen toch niet snel ons Nederlandse broodtrommeltje gaan halen (kuikenembryo op een stokje, iemand? Vogelnestje erbij? Nee? varkenskop dan?).

Twee dagen terug hebben we Cambodja achter ons gelaten en zijn we in Vietnam in het levendige Ho Chi Minh city waar hier en daar en scooter rijdt (13 per m2 ongeveer) en Angela om de haverklap uitbarst in liedjes uit Miss Saigon. Vanaf hier vervolgen we onze weg naar het noorden van Vietnam.

Ondertussen zijn we over drie weken al een jaar op reis. Wat is de tijd hard gegaan! Gaan we nog terugkomen of niet? Beginnen we een bananenplantage in Cambodja, trekken we in bij een inheemse Maleisische stam, sluiten we ons aan bij de FARC in Colombia of beginnen we een tangoschool in Argentinië? Hoewel met name de laatste optie erg aanlokkelijk was, komen we toch terug naar Nederland! Want we hebben het nog enorm naar ons zin, maar zo af en toe dwalen de gedachten wel af naar huis. De exacte datum is nog niet bekend, maar (vlak) voordat de goede Sint het land uit is, zullen we weer voet op Nederlandse bodem zetten. Tot die tijd staan de rest van Vietnam, Laos, Myanmar en Tibet nog op het programma. Vooral Myanmar en Tibet worden zeker weer bijzondere landen waar we heel erg naar uitkijken. Dus tot de volgende keer bij Bassie en Adriaan!